Vraag een Utrechter of diegene weleens bij de Winkel van Sinkel is geweest, en de kans is groot dat het antwoord ja is. Maar wie zijn de ondernemers achter deze bekende zaak? Wij gingen langs voor koffie en een goed gesprek met Dirk Velthuizen (47): een van de twee eigenaren.

Dirk is sinds 2013 eigenaar van de Winkel van Sinkel, maar werkte daarvoor al jarenlang als manager in het restaurant. “Ik begon hier in 2001, ben toen een tijdje weggeweest en keerde in 2003 weer terug als Food & Beverage manager”, aldus Dirk.

Twee restaurants en een club

Dirk belandde bij de Winkel van Sinkel nadat hij reageerde op een oproep in de krant. “Ik werd aangenomen als supervisor en vond het bedrijf direct leuk. Het is ontzettend veelzijdig, omdat hier zoveel gebeurt. De Winkel van Sinkel heeft twee restaurants – het grand café waar je binnenkomt en Tante Sinkel in de kelder, en daarnaast zijn hier clubnachten en verhuren we zalen. Het kan dus zomaar zijn dat je op een dag een barbecue voor 150 man in de tuin hebt, terwijl ondertussen de restaurants én zalen vol zitten. En dan moet je vanaf 22.00 uur weer alles klaarmaken voor de club die om 23.00 uur opent. Ik vind dat heel leuk.”

De vrijheid van het ondernemerschap

Het was altijd Dirks doel om een eigen zaak te beginnen. Waarom? “De vrijheid leek me geweldig. Als je eigen baas bent, kun je alle ideeën die je hebt uitvoeren. Zo stoorde het mij toen ik hier net begon weleens dat de bar voorin de zaak stond. Ik vond dat we het moesten aanpassen, maar er waren toen andere prioriteiten. Uiteindelijk heb ik die bar toch verplaatst naar de zijwand toen ik zelf eigenaar werd.”

De Winkel van Sinkel door de jaren heen

Voordat de Winkel van Sinkel in 1996 een horecabedrijf werd, zat in het iconische pand jarenlang een warenhuis en daarna een bank. Dirk is al zo’n twintig jaar betrokken en heeft het bedrijf in die tijd zien groeien. “Zie je die doorgang, naast de ingang? Dat hoort nu bij ons restaurant, maar vroeger stonden daar pinautomaten. Gewoon in de buitenlucht. In september openen we daar een nieuw concept: wijnbar Vino.”

En dat is niet het enige nieuwe concept waaraan de afgelopen tijd is gewerkt. “In de kelder vind je nu nog Tante Sinkel, waar je terechtkunt voor festival food. Daar gaan we mee stoppen. In het najaar willen we hier een soort loungeconcept neerzetten. Veel meer kan ik er nu nog niet over zeggen. Wat ik wel kan vertellen, is dat de diverse horecazaken in dit pand elkaar straks mooi aanvullen. We willen dat je hier straks de hele dag terecht kunt. Zodat je, bij wijze van spreken, begint met een kop koffie tijdens het winkelen en vervolgens terugkomt voor een borrel. Daarna kun je blijven hangen voor het diner en een afzakkertje doet in de kelder. Als je veel energie hebt, kun je zelfs blijven voor een clubnacht.”

Geld lenen in coronatijd

Het lijkt misschien alsof het Dirk en zijn compagnon Maryse François altijd voor de wind gaat, maar ook voor hen was de afgelopen coronatijd zwaar. Daarom besloten ze een lening aan te vragen bij PIN Voorschot. “Ik heb het geld ingezet om leveranciers te betalen toen de eerste lockdown net begon, in maart 2020. We moesten toen plotseling sluiten, maar er was nog niet direct sprake van overheidssteun.”

Om toch de rekeningen te kunnen betalen, ging Dirk op zoek naar oplossingen. Zo stuitte hij op PIN Voorschot. “Daar ben ik heel blij mee. We konden een bedrag lenen, en zodra we weer open mochten, betaalden we per pintransactie een bedrag terug. Omdat het gaat om hele kleine bedragen merk je niet eens dat je iets aan het terugbetalen bent. We hadden alles binnen een paar weken afbetaald, en tijdens de tweede lockdown heb ik opnieuw een lening bij PIN Voorschot afgesloten.”

Persoonlijker dan de bank

Dirk is erg te spreken over de werkwijze van PIN Voorschot. “Het contact met salesmanager Monique was heel prettig, en veel persoonlijker dan met een bank. Ze belde af en toe om te vragen hoe het gaat en ik kon altijd bij haar terecht met vragen. Daarnaast heeft het geleende bedrag ons enorm geholpen. Doordat we zo onze leveranciers konden betalen, hadden we later minder druk op de liquide middelen. En we zijn heel blij dat we ons personeel altijd konden doorbetalen.”